Κάθε λιμνοθάλασσα αποπνέει μια βαθιά μελαγχολία. Τα ακίνητα νερά της δεν έχουν πολλά κοινά με την ανήσυχη ανοιχτή θάλασσα ούτε με τα ποτάμια που κυλούν και φεύγουν.
Όταν ο Νοέμβρης μπαίνει χαμηλώνει ο ουρανός … συναντάει το νερό. Οι βάρκες μένουν για μέρες δεμένες, οι περισσότερες πόρτες κλείνουν και οι δρόμοι ερημώνουν από νωρίς το βράδυ.
Και μέσα σ όλα αυτά ένα σπάνιο φαινόμενο για την εποχή και για μας που δεν έχουμε συνηθίσει σ¨ αυτό.
Ομίχλη!
Πυκνή ομίχλη σκέπαζε από νωρίς το πρωινό μας σήμερα .
Ησυχία μια περίεργη ησυχία σε όλη τη διάρκειά της!
Η ορατότητα περιορισμένη στα λίγα μέτρα παραπέρα. Ένας ήλιος θολός που προσπαθούσε να δηλώσει την παρουσία του συνέχεια, και που τελικά κατάφερε γύρω στις 9:30 να επιβληθεί.
Κι αφού η ατμόσφαιρα καθάρισε στο νερό αγνάντευες τα χιλιάδες μαυροπούλια – φαλαρίδες η μαυρόπαπιες όπως τις λένε… σαν ευλογία. Κατάκλυσαν κυριολεκτικά τη λιμνοθάλασσα.
Ευτυχώς που τελευταία μερικοί εμπέδωσαν ότι κι αυτά πρέπει να επιβιώσουν και σταμάτησαν να τα ενοχλούν με αποτέλεσμα χρόνο με το χρόνο να πληθαίνουν και να μας ομορφαίνουν .
1 σχόλιο:
Όμορφα αναδεικνύεις την περιοχή μας με το ωραίο σου το blog. Απ τα καλήτερα που βλέπω στο νομό. Την Καλησπέρα μου.
http://agelkas.pblogs.gr/
Δημοσίευση σχολίου