Λάβαμε την παρακάτω επιστολή-email την οποία και δημοσιεύουμε αυτούσια:Η αφορμή γι' αυτή την επικοινωνία, είναι το σχόλιό σας, σχετικά με την επιστολή μου, που αναφέρεται στον κύριο Κώστα Σταυρόπουλο. Θεωρώ θετική την αναφορά σας και.. την δημοσιοποίηση του θέματος. Αυτό που μου αφήνει απορία όμως, είναι οι τελείες που υπάρχουν σε δύο σημεία του κειμένου. (.... γνωστού σε όλους μας εδώ κλπ & το κύρος και την προσωπικότητά του...). Θεωρώ επίσης ότι δεν πρέπει να χρεώσουμε τίποτα στον εκδότη, διότι όπως επισημαίνετε, διέθεσε καλόβουλα τον χώρο και νομίζω ότι σ΄ αυτό συμφωνούμε όλοι, ότι αυτή είναι η ελάχιστη συμβατική υποχρέωση, ενός εκδότη. Να δίνει χώρο στις ιδέες, σκέψεις, αντιπαραθέσεις. Προσωπικά εγώ ευχαριστώ ιδιαιτέρως τον κο Μπλίκα για τη φιλοξενία της επιστολής μου.
Στη συνέχεια σας συγχαίρω, γιατί αναγνώσατε ενδελεχώς και τις δυο επιστολές και δεν αρκεστήκατε σε μια επιδερμική ανάγνωση και γι΄ αυτό έχετε κατανοήσει πλήρως το νόημα τουλάχιστον της δικής μου επιστολής. Συμφωνώ όμως μαζί σας - και μιλάω για την δική μου επιστολή - ότι είναι γεμάτη μηνύματα που δεν διαπαιδαγωγούν, όπως λέτε, όπως θα έπρεπε. Αιτιολογώντας λοιπόν την απόφαση μου να γράψω μια επιστολή αυτού του ύφους, θα ήθελα να ξέρετε ότι έγινε στα πλαίσια της σάτιρας, για την πρώτη επιστολή που δημοσιεύτηκε και την υπέγραφε ο κύριος Παυσανίας Παπαγεωργίου και ήταν γεμάτη από τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς, και αντίστοιχο λεξιλόγιο. Στη συνέχεια θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι η καταλόγηση ευθυνών σε ένα και μόνο πρόσωπο, όπως σωστά επισημαίνετε, συμβαίνει γιατί υπάρχει και μια άλλη παλαιότερη επιστολή (από τον Οκτώβριο του 2007), για την οποία δέχτηκα πιέσεις να μην τη δημοσιεύσω και δυστυχώς ομολογώ ότι συναίνεσα. Όμως προσπάθησα στη συνέχεια, και να προκαλέσω ανοιχτή συζήτηση με θέμα το Μουσείο, και να δραστηριοποιηθώ με τον σύλλογο που είχε δημιουργηθεί "φίλων του Μουσείου" και ο οποίος σταμάτησε την δραστηριότητά του, και μπορείτε να ψάξετε και να μάθετε το γιατί, και κατέθεσα σειρά προτάσεων για διάφορες υλοποιήσιμες δράσεις, αλλά πάντα υπήρχε ένα τείχος.
Ώσπου, ξαφνικά προκύπτει αυτή η ποιητική συλλογή (που ήταν και η αφορμή να ξεκινήσουν όλα) σαν η σωτήρια λύση για το Μουσείο που θα σημείωνε τεράστιες εισπράξεις από τις πωλήσεις της.
Τέλος θα ήθελα να σας ενημερώσω, ότι η και η ένωση Ελλήνων χαρακτών της οποίας ήταν ιδρυτικό μέλος η Βάσω Κατράκη, έχει βρει τείχος στις προτάσεις που έχει υποβάλλει για την λειτουργία του Μουσείου, και πιθανολογώ ότι η αιτία είναι και πάλι ο κύριος Σταυρόπουλος. Η ένστασή μου λοιπόν είναι στο ότι ο κύριος Σταυρόπουλος, ό οποίος αντικειμενικά είναι και ο πλέον σχετικός -όπως δηλώνει- με την τέχνη και το Μουσείο, γιατί δεν ζήτησε ποτέ βοήθεια και από κανέναν, γιατί δεν φρόντισε να ανοίξει διάλογο με ανθρώπους σχετικούς (και δεν εννοώ φυσικά εμένα) και να αναζητήσει συμμάχους στη κοινωνία και ανθρώπους που θα πρόσφεραν ανιδιοτελώς την οποιαδήποτε βοήθεια θα τους είχε ζητηθεί.
Αντιθέτως αρκέστηκε στην εύκολη λύση του φταίνε οι άλλοι και εγώ αμέτοχος παρακολουθώ τις εξελίξεις. Γιατί δεν δημοσιοποίησε αυτά για τα οποία φταίνε οι άλλοι, γιατί στο κάτω κάτω της γραφής δεν έκανε μια βροντερή παραίτηση έτσι ώστε να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά του Μουσείου και να εισπράξει ένα γενναίο μπράβο.
Για όλα τα παραπάνω, μπορείτε να ανατρέξετε στην συνέντευξη που του είχε πάρει ο κύριος Σπύρος Κοτσάφτης και είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα "τα νέα του Αιτωλικού" στο φύλλο 82 τον Οκτώβριο του 2007 και ήταν η αιτία να γράψω την επιστολή που αναφέρω πιο πάνω ότι έμεινε αδημοσίευτη, από δικές του πιέσεις και την οποία σας επισυνάπτω. Τέλος σας επισυνάπτω και την απάντηση που έστειλα για δημοσίευση στον κύριο Μπλίκα, στην εφημερίδα "τα γεφύρια" και την οποία θα σας παρακαλούσα να μην σχολιάσετε και δημοσιοποιήσετε πριν δημοσιευτεί.
Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον με το οποίο διαβάσατε αυτό το μήνυμα.
φιλικά
Χρίστος Λάτσινος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου