Κόντρες στα γεφύρια

Με αφορμή δημοσίευμα του κου Χρήστου Λάτσινου στην εφημερίδα «γεφύρια» στο φύλλο Σεπτεμβρίου με τίτλο «τι θέλει να πει ο κρητικός του ποιητή» όπου ασκεί (αυστηρή;) κρητική στον κο Κώστα Σταυρόπουλο,...γνωστού σε όλους μας εδώ από το Κατράκειο και την προσφορά του στη δημιουργία του Μουσειακού χώρου, όπου ούτε λίγο ούτε πολύ αμφισβητεί με αρκετή δόση ειρωνείας το κύρος και την προσωπικότητα του… στο φύλλο των Γεφυριών του Οκτωβρίου έρχεται η επιστολή απάντηση του δευτέρου με τίτλο «Τα Σαχλεπίσαχλα ενός χασματικού λόγου» να κατακρίνει όσα γράφτηκαν και όχι μόνο. Και οι δύο επιστολές είναι γεμάτες εκφράσεις και μηνύματα που μάλλον δεν διαπαιδαγωγούν όπως θα έπρεπε. Είναι ασυνήθιστο για τα ήθη των Αιτωλικιωτών. Χρεώνεται και ο εκδότης σ’ αυτό που καλόβουλα διέθεσε τον χώρο. Ωστόσο υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον από την άποψη ότι η μεν πρώτη επιστολή προσπαθεί έμμεσα κι απεγνωσμένα να επισημάνει την δυσλειτουργία του Κατράκιου και να εστιάσει τις ευθύνες σε ένα και μόνο πρόσωπο (σωστό η λάθος, θα δείξει η συνέχεια) εκφράζοντας έτσι και την αγωνία πολλών συντοπιτών για το τι μέλει γενέσθαι με το Μουσείο, και η δεύτερη αποφεύγει έντεχνα να απάντηση επί της ουσίας, αλλά διαβάζεται ευχάριστα δίνοντάς μας σε μικρογραφία ένα best seller που θυμίζει λίγο από τον «Τρυποκάρυδο» του Tom Robins και πολύ μα πολύ doctor Lekter από την "σιωπή των αμνών" στη σκηνή όπου ο Antony Hopkins μιλάει στο συγκρατούμενό του με τόση δεξιοτεχνία που τον κάνει να αυτοκτονήσει γιατί τόλμησε να του πειράξει την Denise.