Τα αποτελέσματα του υδρόθειου για το Αιτωλικό

Μια περιληπτική επιστημονική προσέγγιση στο θέμα του υδρόθειου του καναλιού στο Αιτωλικό, από τον Θ Μπότα περιβαλλοντολόγο – βιολόγο έγινε εδώ.
Να δούμε όμως και τις άμεσες επιπτώσεις της έκλυσης του υδρόθειου στην ατμόσφαιρα του Αιτωλικού.
Είναι άραγε τόσο πολύ αρνητικό το όλο θέμα;
Να δούμε κατ αρχήν...τα γεγονότα της Πέμπτης 4-12-2008.
Είχαμε λοιπόν μια θεομηνία. Λεπτομέρειες διαβάστε εδώ
Όταν κόπασε ο καιρός –γύρω στις 15.00 μμ, οι «γνωρίζοντες» και οι «υποψιασμένοι» ξεχύθηκαν στις παραλίες του Αιτωλικού.

Φυσικά όχι σε τυχαία παραλία, αλλά εκεί που είχαν μαζευτεί οι γλάροι.

Στον δρόμο που οδηγεί στην Αστροβίτσα, από το αντλιοστάσιο που υπάρχει εκεί και μέχρι την στροφή του δρόμου, είχε γεμίσει η ακτή με ψάρια ζαλισμένα.
Τα νερά του αντλιοστασίου, πλούσια σε οξυγόνο, τράβηξαν τα ψάρια που έψαχναν αυτό που τους στερούσε το υδρόθειο. Το οξυγόνο.

Όπως ήταν ζαλισμένα, έγιναν εύκολοι λεία για τους ψαράδες, επαγγελματίες, ερασιτέχνες, αλλά και άσχετους.
Το θέαμα μοναδικό.
Οι συμπαθείς Αλβανοί μετανάστες του Αιτωλικού, με ξύλα στα χέρια χτυπούσαν τα ζαλισμένα ψάρια και τα έπιαναν με τα χέρια.

Οι ποιο τολμηροί απ’ αυτούς μπήκαν στο νερό μέχρι τα γόνατα και έπιαναν τα χέλια κάτω από τις πέτρες με τα χέρια και τα πέταγαν στη στεριά.

Οι ερασιτέχνες ψαράδες με καμάκια και απόχες διάλεγαν τα μεγαλύτερα ψάρια και τα στοίβαζαν στις σακούλες και τα καφάσια.
Οι επαγγελματίες ψαράδες, με τις γαϊτες τους όρθιοι μπροστά στην πλώρη, καμάκωναν επιλεκτικά τα καλλίτερα ψάρια.

Λαβράκια 2κιλα 3κιλα και μεγαλύτερα μερικές φορές (και μάλιστα με αυγοτάραχο πολλά) είχαν γίνει εύκολη λεία έτσι όπως ήταν ζαλισμένα.

Κεφάλια 2 και 3 κιλών μαζί με αμέτρητα χέλια γέμιζαν σιγά σιγά τις βάρκες.

Το θέαμα καταπληκτικό. Δεκάδες οι γαϊτες, εκατοντάδες στην κυριολεξία οι πεζοί στις ακτές.

Όλοι μάζευαν ψάρια. Παντού άκουγες σακούλες να «πιτσικάρουν» καθώς τα ζωντανά ακόμα ψάρια προσπαθούσαν να ξεφύγουν μέσα απ’ αυτές.

Όταν νύχτωσε άναψαν οι λάμπες της πρυάς στο κανάλι και στις παραλίες επιστρατεύτηκαν φακοί, προβολείς και ότι άλλο μπορούσε να φωτίσει τις ακτές στην αναζήτηση των ζαλισμένων ψαριών.
Όσο περνούσε η ώρα, τόσο ερχόταν ψάρια προς την άκρη της θάλασσας σε αναζήτηση οξυγόνου και γινόταν εύκολοι λεία των ψαράδων.

Περίπου στις 02.00 τα ξημερώματα τα ψάρια είχαν αλιευθεί.

Έγινε απολογισμός των ψαράδων.
- Ρε Κώστα πόσα έπιασες;
- Καμιά τριανταριά κιλά! Εσύ;
- Γέμισα τρία τελάρα από ελιές!!!
Όλοι γέμισαν ψάρια, ζωντανά, ολόφρεσκα και μεγάλα.

Προσπαθώντας λοιπόν να κάνουμε έναν απολογισμό μπορούμε να πούμε:
Στα αρνητικά, της έκλυσης του υδρόθειου από τον πυθμένα του καναλιού στην ατμόσφαιρα, συγκαταλέγουμε την δυσοσμία που κατέκλυσε την περιοχή (ευτυχώς όχι και τόσο έντονη λόγω της φοράς του ανέμου) και τις όποιες επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων, αν και το φαινόμενο συνήθως έχει μικρή διάρκεια.

Στα θετικά, είδαμε παραπάνω τα ψάρια να βγαίνουν άφθονα, ολόφρεσκα και ολοζώντανα. Η αγορά γέμισε ψάρια φρέσκα και φθηνά λόγω της προσφοράς.

Οι ψαράδες έβγαλαν το μεροκάματο δέκα ημερών μέσα σε μια μέρα.
Η αγορά όμως κορέστηκε από τα πολλά ψάρια και οι ψαράδες θα αργήσουν να βγάλουν πάλι καλό μεροκάματο.

Επίσης στα αρνητικά η καταστροφή του γόνου και των μικρών ψαριών που ψόφησαν γρήγορα (γι’ αυτό και η παρουσία των γλάρων παραπάνω).

Συμπερασματικά το υδρόθειο δεν επιδρά μόνο αρνητικά για το Αιτωλικό.

Έχει και τα θετικά του.

Και φυσικά επιχειρήματα του τύπου «τα ψάρια είναι μολυσμένα» δεν στέκουν.

Οξυγόνο δεν έβρισκαν προς στιγμή τα ψάρια και ζαλίστηκαν.

Δεν έπαθαν μόλυνση έτσι ξαφνικά.

Δεν έφαγαν τίποτα μολυσμένο.

Πιάστηκαν ολοζώντανα και ολόφρεσκα.
Τώρα αναπαύονται στα ψυγεία και τους καταψύκτες του Αιτωλικού και περιμένουν να καλοφαγωθούν.

Όσο για το κανάλι του Αιτωλικού, κρατάει ακόμα πολλά ψάρια και όταν έρθει η εποχή θα γεμίσει πάλι με γόνο και θα παίξει το ρόλο της θερμοκοιτίδας των ψαριών όπως πάντα!!!