Όλα έπρεπε να γίνουν όπως έγιναν. Το Αιτωλικό ξεδίπλωσε τα ταλέντα του και παρέσυρε κάθε ταλαντούχο να εκφράσει συναισθήματα πνευματικής καλλιέργειας, ...στους κόλπους κάποιας δημιουργικής ομάδας, που τον ίδιο εξέφραζε. Ηθοποιοί, τραγουδιστές, χορευτές, ζωγράφοι. Καθηγητές, δάσκαλοι, μαθητές. Γιαγιάδες, μανάδες, αδελφές, εγγονές. Αρχιτέκτονες, ψαράδες, γεωργοί, περαστικοί.
Μια παλέτα το Αιτωλικό από ζωντανά ανθρώπινα χρώματα , καλά συνδυασμένα μεταξύ τους που δεν άφηναν περιθώρια συμβιβασμών.
Μια παλέτα ανεξίτηλη που άφησε τις πινελιές της προσεκτικά και με άποψη ανιδιοτέλειας στα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού 2009.
Μελίσσι εργατικό κάθε ηλικίας, γέροι, νέοι γυναίκες, παιδιά, ρουφούσαν με ευχαρίστηση την μάθηση έναν ολόκληρο χρόνο για να εκθέσουν επί της σκηνής τις ικανότητές τους και το μεγαλείο της συνεργασίας.
Και ενώ το Αιτωλικό εργάζονταν αφιλοκερδώς για να αποδείξει άλλη μια φορά ό,τι «υπάρχει επίπεδο» ,έφτασε και η μέρα της κορύφωσης. Η 23 Αυγούστου.
Η πόρτα της πόλης κλειστή.
Το Δημαρχείο στην κεντρική πλατεία σφαλιστό και με τα ρολά κατεβασμένα.
Οι οικοδεσπότες περιφέρονταν στις πάγκες των μικροπωλητών με τα μπαλόνια και τα φωσφορίζοντα παιχνίδια, κάνοντας παρατηρήσεις για τις θέσεις που επέλεξαν να πουλήσουν την πραμάτεια τους.
Εκείνη την ύστατη στιγμή προσπαθούσαν να βάλουν τάξη.
Καμία προετοιμασία για τη μεγαλύτερη γιορτή της πόλης.
Όλα στην τύχη τους, από πλευράς ηγεσίας. Μια παρέλαση ξεχωριστή της παράδοσης, με αρματωσιές και άλογα καμαρωτά, τα έπνιξε η ανθρώπινη μάζα που εντυπωσιασμένη από προηγούμενα χρόνια για τις επιδόσεις μας, έτρεξε απ΄ όλα τα μέρη του νομού να μας θαυμάσει.
Οι αρματωμένοι ασφυκτιούσαν .Οι τεχνικοί του δήμου δεν πήραν καμία εντολή για να φωταγωγήσουν τους κεντρικούς δρόμους για να αναδειχτεί έτσι η λαογραφική μας κουλτούρα.
Η πολιτιστική μας κληρονομιά! Οι πλανόδιες ορχήστρες των αθίγγανων βγήκαν στο πλιάτσικο αλιώνοντας τα παραδοσιακά όργανα (νταούλια και ζουρνάδες) των αρματωμένων παρεών που κρατούν μέχρι τα ξημερώματα το κέφι και την οικονομία της πόλης στα ύψη. Η παραλία βρωμοκοπούσε από ούρα και ξερατά δίπλα στους ξεχειλισμένους από σκουπίδια κάδους. Αυτοκίνητα αραγμένα πάνω σε πάρκα και δεκάδες πολυμελείς οικογένειες αθιγγάνων ξαπλωμένες από δέκα μέρες πριν σε κοινόχρηστους χώρους που επιδίδονταν στην υπαίθρια μαγειρική και πετούσαν τα σκουπίδια τους στη θάλασσα!
Το Αιτωλικό λοιπόν, επίπεδο. Δ ι α θ έ τ ε ι.
Το θέμα είναι με ποιον τρόπο εκλαμβάνονται τα μηνύματα του επιπέδου των κατοίκων, από τους άρχοντες που επιλέξαμε να μας οργανώνουν και να μας διοικούν. Το πανηγύρι του Αιτωλικού, δεν είναι αυθαιρεσία, ούτε αναρχία.
Η κάθε παρέα είναι άψογα οργανωμένη όταν αποφασίζει να κατέβει στο δρόμο για να μας διασκεδάσει και να εκτεθεί και η ίδια, μ' όλα τα βάρη που κουβαλάει.(άρματα-κάμα καλοκαιριού-επιβάρυνση σωματικού χρόνιου προβλήματος-οικονομική απώλεια.) Οφείλουμε νομίζω να διατηρήσουμε το σεβασμό μας σ' αυτό το μοναδικό χρέος που οι ταπεινοί κρατούν ως κορωνίδα της πόλης τόσα χρόνια τώρα και λέγεται «λαός».
Μη μας τα πάρετε όλα. Καθαριότητα και τάξη ζητάμε, για να μην ντρεπόμαστε στο μέλλον να λέμε από πού καταγόμαστε. Η καθαριότητα είναι η μισή αρχοντιά η άλλη μισή είναι η ευγένεια προς το συνάνθρωπο που θα ανεβάσει το κύρος του άρχοντα σε μορφή, ιδέα, προσταγή. Οι ίντριγκες σε επίπεδο προβολής ποιος είμαι εγώ ποιος είσαι εσύ και τι είπαν για σένα ,δεν αφορούν τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.
Ο πολιτισμός ακούει ,συνδιαλέγεται, ερευνά, προγραμματίζει, δημιουργεί.
Δέσποινα Σκόνδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου