Έδρα του Δήμου το Αιτωλικό, μοναδικό για την ομορφιά του σε όλη την Ελλάδα (νησί). ‘‘Αναδύθηκε’’ στη μέση της λιμνοθάλασσας στο τέλος της πρώτης χιλιετηρίδας μ.Χ., για να θρέψει τους κατοίκους του, από τα δώρα της λιμνοθάλασσας. Μικρή γραφική πόλη, οχυρωμένη καλά μέσα στους βάλτους της λιμνοθάλασσας αποτελεί έναν από τους σημαντικότατους υγρότοπους της πατρίδας μας. Συνδέεται με την ξηρά με δύο πολύτοξες πέτρινες γέφυρες 300μ. κατασκευασμένες το 1848.
Αξιοθέατα της πόλης αποτελούν δύο ιστορικές εκκλησίες, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της Παναγίας της ‘‘Παζαρίτισσας’’, μητροπολιτικός ναός και ο Ναός των Ταξιαρχών. Μέσα στο Ναό της Παναγίας, φυλάσσονται ακριβά κειμήλια ανεκτίμητης αξίας. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 2ου μισού του 18ου αιώνα. Η εικόνα της Παναγίας και ο ονομαστός χρυσοκέντητος επιτάφιος. Στην εκκλησία αυτή, την εποχή της επανάστασης του 1821, γίνανε πολλές συγκεντρώσεις. Εδώ έγινε και η περίφημη δίκη του Καραϊσκάκη το 1824.
Ο Ναός των Ταξιαρχών φημίζεται για το περίφημo ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αιώνα. Δυτικά του ναού υπήρχε ιστορικό πηγάδι, που θαυματουργικά ξεδίψασε τους Αιτωλικιώτες κατά την πολιορκία τους από τους Τούρκους το 1823. Στο προαύλιο της εκκλησίας βρίσκεται ο Τάφος της κυρά Βασιλικής (ο μεγάλος έρωτας του Αλή Πασά των Ιωαννίνων).
Παλιές εκκλησίες καθώς και ξωκλήσια γραφικά και ιστορικά, πάνω σε κατάφυτα υψώματα ή μέσα στη θάλασσα (Παναγία της Φοινικιάς), όπου κάθε χρόνο οι Αιτωλικιώτες τελούν πανηγύρι και εορτασμό των αγίων, αποτελούν παραδοσιακούς χώρους συγκέντρωσης των Αιτωλικιωτών.
Το Πανηγύρι της Αγιαγάθης στις 23 Αυγούστου με τους αρματωμένους και τους καβαλάρηδες να μπαίνουν στην πόλη, αποτελεί πόλο έλξης των επισκεπτών, καθώς και των απανταχού Αιτωλικιωτών που σμίγουν κάθε χρόνο την ημερομηνία αυτή στο Αιτωλικό, διασκεδάζοντας με μοναδικό παραδοσιακό τρόπο. Το παραδοσιακό ‘‘κιλίμι’’ εξακολουθεί να υφαίνεται στα ιδιωτικά εργαστήρια από τις περίφημες υφάντρες του Αιτωλικού.
Αξίζει να αναφέρουμε ξεχωριστά ονόματα πνευματικών ανθρώπων από τους πολλούς που διαθέτει τι Αιτωλικό. Το όνομα της διεθνούς φήμης χαράκτριας Βάσως Κατράκη της οποίας τα χαρακτικά έργα θα εκτίθενται στο Μουσείο Χαρακτικής «Βάσως Κατράκη» και στο εργαστήρι χαρακτικής.
Το όνομα του Λογοτέχνη – Ακαδημαϊκού Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, του λογοτέχνη – φιλολόγου Δ. Καρβέλη καθώς και του φιλολόγου – συγγραφέα Μ. Καλογήρου.
Τα παραδοσιακά καλόγουστα λαϊκά σπίτια, με τους ζεστούς, φιλόξενους, ήρεμους, ξεχωριστούς ανθρώπους, ανθρώπους που ζουν το σήμερα. Τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια, όπου ‘‘οι τοίχοι των σπιτιών έχουν αυτιά’’. Τα περιβόλια, οι πλατείες και οι αυλές γεμάτες με ζωή, λουλούδια, βουκαμβίλιες, γιασεμιά, γεράνια, νυχτολούλουδα, λεμονιές, πορτοκαλιές, νεραντζιές, φοινικόδεντρα. Το υπέροχο φως του ήλιου που ζεσταίνει όλη τη διάρκεια του χρόνου, τα σμαραγδένια νερά της λιμνοθάλασσας. Η θέα της λιμνοθάλασσας και το ήσυχο τοπίο που ξεκουράζουν τον επισκέπτη, καθώς πεζοπορεί στον ήσυχο παραλιακό περιμετρικό δρόμο του Αιτωλικού. Το παραδοσιακό ψάρεμα στα ‘‘διβάρια’’ (φυσικά εκτροφεία ψαριών). Οι ψαροταβέρνες και οι καφετέριες που πλαισιώνουν τις πλατείες είναι κατάμεστες όλες τις ημέρες του καλοκαιριού. Τα ‘‘μαγέρικα ’’ που θυμίζουν παλιές εποχές, προσφέρουν θαυμάσιες σπεσιαλιτέ στον επισκέπτη που θα γευτεί το υπέροχο ψάρι, το χέλι, παστό ή φρέσκο και θα προμηθευτεί βρώσιμες ελιές, λάδι, φρέσκα ψάρια από τα πολλά ψαράδικα και αυγοτάραχο.
Τα ημιορεινά Δημοτικά Διαμερίσματα της Σταμνάς, Αγίου Ηλία, Χρυσοβεργίου, Φραγκουλέικων, μαζί με το Αιτωλικό (νησί) έδρα του Δήμου, αποτελούν μια αρμονική συνύπαρξη του υγρού στοιχείου και των ημιορεινών περιοχών, του γαλάζιου με το πράσινο.
Αξιοθέατα της πόλης αποτελούν δύο ιστορικές εκκλησίες, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και της Παναγίας της ‘‘Παζαρίτισσας’’, μητροπολιτικός ναός και ο Ναός των Ταξιαρχών. Μέσα στο Ναό της Παναγίας, φυλάσσονται ακριβά κειμήλια ανεκτίμητης αξίας. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του 2ου μισού του 18ου αιώνα. Η εικόνα της Παναγίας και ο ονομαστός χρυσοκέντητος επιτάφιος. Στην εκκλησία αυτή, την εποχή της επανάστασης του 1821, γίνανε πολλές συγκεντρώσεις. Εδώ έγινε και η περίφημη δίκη του Καραϊσκάκη το 1824.
Ο Ναός των Ταξιαρχών φημίζεται για το περίφημo ξυλόγλυπτο τέμπλο του 18ου αιώνα. Δυτικά του ναού υπήρχε ιστορικό πηγάδι, που θαυματουργικά ξεδίψασε τους Αιτωλικιώτες κατά την πολιορκία τους από τους Τούρκους το 1823. Στο προαύλιο της εκκλησίας βρίσκεται ο Τάφος της κυρά Βασιλικής (ο μεγάλος έρωτας του Αλή Πασά των Ιωαννίνων).
Παλιές εκκλησίες καθώς και ξωκλήσια γραφικά και ιστορικά, πάνω σε κατάφυτα υψώματα ή μέσα στη θάλασσα (Παναγία της Φοινικιάς), όπου κάθε χρόνο οι Αιτωλικιώτες τελούν πανηγύρι και εορτασμό των αγίων, αποτελούν παραδοσιακούς χώρους συγκέντρωσης των Αιτωλικιωτών.
Το Πανηγύρι της Αγιαγάθης στις 23 Αυγούστου με τους αρματωμένους και τους καβαλάρηδες να μπαίνουν στην πόλη, αποτελεί πόλο έλξης των επισκεπτών, καθώς και των απανταχού Αιτωλικιωτών που σμίγουν κάθε χρόνο την ημερομηνία αυτή στο Αιτωλικό, διασκεδάζοντας με μοναδικό παραδοσιακό τρόπο. Το παραδοσιακό ‘‘κιλίμι’’ εξακολουθεί να υφαίνεται στα ιδιωτικά εργαστήρια από τις περίφημες υφάντρες του Αιτωλικού.
Αξίζει να αναφέρουμε ξεχωριστά ονόματα πνευματικών ανθρώπων από τους πολλούς που διαθέτει τι Αιτωλικό. Το όνομα της διεθνούς φήμης χαράκτριας Βάσως Κατράκη της οποίας τα χαρακτικά έργα θα εκτίθενται στο Μουσείο Χαρακτικής «Βάσως Κατράκη» και στο εργαστήρι χαρακτικής.
Το όνομα του Λογοτέχνη – Ακαδημαϊκού Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, του λογοτέχνη – φιλολόγου Δ. Καρβέλη καθώς και του φιλολόγου – συγγραφέα Μ. Καλογήρου.
Τα παραδοσιακά καλόγουστα λαϊκά σπίτια, με τους ζεστούς, φιλόξενους, ήρεμους, ξεχωριστούς ανθρώπους, ανθρώπους που ζουν το σήμερα. Τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια, όπου ‘‘οι τοίχοι των σπιτιών έχουν αυτιά’’. Τα περιβόλια, οι πλατείες και οι αυλές γεμάτες με ζωή, λουλούδια, βουκαμβίλιες, γιασεμιά, γεράνια, νυχτολούλουδα, λεμονιές, πορτοκαλιές, νεραντζιές, φοινικόδεντρα. Το υπέροχο φως του ήλιου που ζεσταίνει όλη τη διάρκεια του χρόνου, τα σμαραγδένια νερά της λιμνοθάλασσας. Η θέα της λιμνοθάλασσας και το ήσυχο τοπίο που ξεκουράζουν τον επισκέπτη, καθώς πεζοπορεί στον ήσυχο παραλιακό περιμετρικό δρόμο του Αιτωλικού. Το παραδοσιακό ψάρεμα στα ‘‘διβάρια’’ (φυσικά εκτροφεία ψαριών). Οι ψαροταβέρνες και οι καφετέριες που πλαισιώνουν τις πλατείες είναι κατάμεστες όλες τις ημέρες του καλοκαιριού. Τα ‘‘μαγέρικα ’’ που θυμίζουν παλιές εποχές, προσφέρουν θαυμάσιες σπεσιαλιτέ στον επισκέπτη που θα γευτεί το υπέροχο ψάρι, το χέλι, παστό ή φρέσκο και θα προμηθευτεί βρώσιμες ελιές, λάδι, φρέσκα ψάρια από τα πολλά ψαράδικα και αυγοτάραχο.
Τα ημιορεινά Δημοτικά Διαμερίσματα της Σταμνάς, Αγίου Ηλία, Χρυσοβεργίου, Φραγκουλέικων, μαζί με το Αιτωλικό (νησί) έδρα του Δήμου, αποτελούν μια αρμονική συνύπαρξη του υγρού στοιχείου και των ημιορεινών περιοχών, του γαλάζιου με το πράσινο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου