ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΣΚΗΝΙΚΟΝ.

Δύο χιλιάδες δεκατρία Σκηνικόν
άνθρωποι που κοιμούνται στις πλατείες,
γενιά που τρέφεται σε κάδους σκουπιδιών
και κόλλυβα από αυτόχειρων κηδείες.

Όλα ετούτα ένας πόνος στο στομάχι
που μεταφέρετε αυτομάτως στο κεφάλι,
ούτε σ'εχθρό τέτοια δοκιμασία να μη λάχει
λες και κατέβασα ουίσκι ένα μπουκάλι......

Λέω να το κόψω και να ζω χωρίς κεφάλι
σαν ένα άγαλμα αρχαίο ανάμεσά σας,
στημένο πάνω σε ένα βάθρο από ατσάλι
να συμβολίζω εγώ την άβουλη γενιά σας.  

Μέσω εμού να συμβολίζονται οι ιδέες
όλων εκείνων που τα νήματα κουνάνε.
Που απ' έξω όλες φαίνονται ωραίες
και η πρακτική τις κάνει να βρομάνε.

Δεν θα σας κάνω όμως άθλιοι το χατίρι
και ας μη βρίσκω ανταπόκριση καμία,
θα κατεβάσω πάλι απόψε ένα ποτήρι
και θα σας γράψω σε απόκρυφα σημεία. 

 
Καστρινός.