ΜΕΧΡΙΣ ΕΔΩ...

Κα  Ιωαννίδη, δεν θα  μπω στη διαδικασία των προθέσεών σας με το ενδιαφέρον που εκδηλώσατε το τελευταίο διάστημα για το Αιτωλικό. Όμως, αφού δεν προσκαλείστε, γιατί αφήνεστε στην επικίνδυνη διάθεση λοιδορίας ατόμων που επιδεικνύουν  διαστρεβλωμένα πρότυπα για τα κοινά;

Άποψή μου είναι ότι οι πραγματικά ζωντανοί άνθρωποι, στις διαπροσωπικές τους σχέσεις με την κοινωνία, είναι απλοϊκά ευγενικοί και απτόητοι και γι΄ αυτό, κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες κινδυνεύουν......

Το ευγενές άτομο πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ευγενικοί και δρουν ανάλογα. Το άρρωστο όμως άτομο  πιστεύει ότι και οι άλλοι λένε ψέματα, διαπράττουν απάτες, κλέβουν και διψούν για εξουσία. Ξεκάθαρα λοιπόν οι ζωντανοί άνθρωποι μειονεκτούν και βρίσκονται σε κίνδυνο.

 Όταν προσφέρουν κάτι στο  άρρωστο άτομο τότε αυτό τους τα παίρνει όλα, χλευάζοντάς τους. Όταν το εμπιστεύονται, αυτό τους ξεγελά. Έτσι ήταν πάντα τα πράγματα. Ξέρω, είναι καιρός πια  να γίνουμε σκληροί- όπου χρειάζεται σκληρότητα- στη μάχη για την προστασία  και την ελεύθερη ανάπτυξή τους. Αλλά πως μπορεί ένα ευγενές άτομο μιας τόσο στενής κοινωνίας σαν του Αιτωλικού, να αντέξει τη θρασύτητα των λέξεων που γράφει,  ένα  άτομο που νοσεί;  

Είναι μεγάλη η πλεκτάνη που ελοχεύει πίσω από τη φαινομενική γαλήνη του νησιού. Οι αθίγγανοι, οι τυχοδιώκτες, οι ασελγείς της λιμνοθάλασσας και των μνημείων μας. Ένα συνοθύλευμα πολιτιστικής διαπλοκής,  διεγείρει τα ζοφερά ένστικτα του  ανθρώπου που νοσεί.

 Ο ευγενής άνθρωπος λοιπόν νιώθει ανίκανος να αντιδράσει. Θέλει την αλήθεια του προστατευμένη στη σιωπή του. Θέλει να κρατήσει τη ζωή του πιστή στη διδαχή του Σεφέρη, γυρίζοντας την πλάτη σε μικρόβια που προξενούν δολοφονικές βλάβες. Ο ζωντανός άνθρωπος δεν αποζητά τη δύναμη αλλά τη δίκαιη χρήση του μέσα στην κοινωνία. Πιστεύω επίσης, ότι αυτός που θέλει να προστατέψει τη ζωή του έναντι των μικροβίων, πρέπει να μάθει να χρησιμοποιεί το δικαίωμα, του «ελευθέρως εκφράζεσθαι». Να το χρησιμοποιεί για το καλό, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό, όσο τα μικρόβια το χρησιμοποιούν για το κακό.

  Αν εσείς όμως, μέσα από τη δύναμη της πνευματικής σας  διαύγειας,  κρίνετε αναγκαία την πρόσκλησή μας, θα πρότεινα.  μέσω του Δήμου και της Αντιδημάρχου κας Φούντα με τη συνεργασία του συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων και λοιπών συλλόγων να διεξαχθεί μια συζήτηση με την ελπίδα να δοθεί ίσο δικαίωμα για έκφραση της γνώμης έτσι ώστε η λογική να νικήσει και να αποτελέσει μια σημαντική ελπίδα για να σπάσει το απόστημα της άρνησης και της υπονόμευσης του πολιτισμού μας, τον οποίον, οι κάτοικοι με νύχια και με δόντια ζωντανό κρατούν. Τα χρόνια που διανύουμε μας οδηγούν  στο  οργανωμένο πολιτικό έγκλημα.

Θα ήταν ευχής έργο η ήσυχη πόλη του Αιτωλικού να θωρακιστεί, αποτρέποντας την άγνοια, ξεκινώντας με πολιτισμικές αλλαγές.

      Δέσποινα Σκόνδρα του Νικολάου

                 και της Μαρούλας