Αδυναμίες στρατηγών εν καιρώ πολέμου

Του Βασίλη Μπρούμα

       Ανταπόκριση από το μέτωπο. Κυβερνητικές και αγρινιώτικες καθεστωτικές δυνάμεις επιχειρούν να πλήξουν το κύρος του Μεσολογγίου, με στόχο να το φέρουν σε αξιοθρήνητα χαμηλό σημείο όσο δεν ήταν ποτέ, να το καταβαραθρώσουν......

          Εκτός από τη βαθύτατα απαξιωτική και περιφρονητική για την πόλη μας στάση τους, η προκλητική παρουσία υπουργών, υφυπουργών και Αγρινιωτών βουλευτών αντανακλά την αλαζονεία με την οποία η κυβέρνηση και το καθεστώς του Αγρινίου  αντιμετωπίζουν το Μεσολόγγι. Οι ιερόσυλοι υβριστές παραβλέπουν ακόμη και την ειρωνεία που συνιστά να επιβουλεύονται το κύρος της Ιερής Πόλης αυτοί οι  απαξιωμένοι στις συνειδήσεις όλων των Ελλήνων, με το δικό τους καταβαραθρωμένο κύρος, και να επιτείνουν έτσι την αντίστοιχη διάθεση των Μεσολογγιτών με τη φωτιά που έχουν ανάψει που δεν προοιωνίζεται σίγουρα ομαλές εξελίξεις. Η πόλη μας δέχεται, εντούτοις.   ισχυρά πλήγματα. Με όπλα τους το ψεύδος, την υποκρισία, την κοροϊδία, τον εμπαιγμό, τη θρασύτητα, τη βία, τον κυνισμό  προσπαθούν να συγκαλύψουν τις ενοχές τους, να αποκρύψουν την έλλειψη πειθούς και επιχειρημάτων,  να δικαιολογήσουν την αρπαγή, να καθυποτάξουν το Μεσολόγγι. Η επιχειρούμενη υπαγωγή του Μεσολογγίου σε καθεστώς υποτέλειας στο Αγρίνιο θα καταρράκωνε το κύρος της πόλης σε επίπεδο που δεν είχε ξαναπέσει τα 185 χρόνια από την Έξοδο.

           Δυστυχώς έχουν φροντίσει οι εχθροί της πόλης να κατασκευάσουν τα τελευταία ιδίως χρόνια μια εικόνα του Μεσολογγίου που τους βολεύει, και  είναι αυτό που όχι μόνο επέτρεψε, αλλά και ώθησε τον υπουργό Δικαιοσύνης(!) στο έγκλημά του.

          Το Μεσολόγγι και οι σύμμαχοί του ανθίστανται σθεναρά. Το σοβαρό και εξαιρετικά επικίνδυνο όμως από πλευράς πολιτικών συνεπειών είναι το ζήτημα ότι αν η κυβέρνηση και το καθεστώς του Αγρινίου αισθάνονται τέτοια περιφρόνηση και αλαζονεία απέναντι στη δημοτική Αρχή του Πάνου Κατσούλη και την πόλη μας πώς είναι δυνατόν να διαπραγματευθεί κανείς ουσιαστικά μαζί τους; Αν διακατέχονται η Αθήνα και το Αγρίνιο από αυτή τη νοοτροπία απέναντι στο Μεσολόγγι πώς είναι ποτέ δυνατό να ελπίζει μεσολογγίτικη δημοτική Αρχή σε οτιδήποτε από αυτούς;

          Νομίζουν οι κουτοπόνηροι του αγρινιώτικου καθεστώτος  ότι η εικόνα που έχουν φτιάξει και προβάλλουν για το Μεσολόγγι, μια αρνητική εικόνα, μπορεί να πείσει κανέναν ότι αυτή η πόλη δεν μπορεί να έχει και αξιοπρέπεια και τοπικά συμφέροντα και  τοπικά δικαιώματα τα οποία μπορεί να διεκδικήσει μαχητικά – πόσω μάλλον να οικοδομήσει και συμμαχίες για τον σκοπό αυτό. Η απάντηση της φίλης πόλης της Ναυπάκτου τους ήρθε ακαριαία και αποστομωτικά.  Και είμαστε ακόμη στην αρχή!

          Το ουσιαστικά χειρότερο και ακόμη πιο επικίνδυνο, όμως, θα ήταν εάν οι Καστανιδο – Μωραϊτηδες δεν αξιοποιούσαν  απλώς την θεωρούμενη ως επιτευχθείσα από αυτούς καταβαράθρωση του κύρους του Μεσολογγίου. Η υπεροψία τους θα μπορούσε να πηγάζει,  να τροφοδοτηθεί και από τη στάση της δημοτικής Αρχής Κατσούλη αυτές τις ημέρες. Μια πλαδαρή στάση του δημάρχου σίγουρα θα εμπέδωνε στους καθεστωτικούς Αγρινιώτες και τους  κυβερνητικούς αυτή την εικόνα του Μεσολογγίου που οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει.

          Μπορεί ο Γιώργος Πρεβεζάνος, η αντιπολίτευση, ο Γιάννης Ατσαλάκης και  άλλοι φορείς να χαρακτηρίζουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο  «ιταμή πρόκληση» την παρουσία Καστανίδηδων και Μωραϊτηδων στο Μεσολόγγι και να υπογραμμίζουν ότι τίποτα, κανένας συσχετισμός, καμία δυσκολία δεν πρόκειται να μας κάνει να απεμπολήσουμε την υπεράσπιση των τοπικών ιερών μας δικαίων, αλλά οι καθεστωτικοί Αγρινιώτες και οι κυβερνητικοί θα είχαν κάθε δικαίωμα να τα θεωρούν αυτά «λόγια του αέρα» και μάλιστα από την αντιπολίτευση, εάν οι πράξεις της δημοτικής Αρχής, ο μη γένοιτο ,  εντελώς άλλα πράγματα έδειχναν. Ας μην τους δώσει ο δήμαρχος αυτό το δικαίωμα. Ο Πάνος Κατσούλης διαθέτει πολιτική ικανότητα. Άρα δεν είναι καθόλου δύσκολο γι’ αυτόν να διακρίνει και να καθορίσει το όριο της αξιοπρέπειας, το μέτρο  της τιμής και τη στάση υπερηφάνειας της πόλης, ιδιαίτερα σ’ αυτή τη φάση του αγώνα, αυτές τις ημέρες των Εορτών Εξόδου. Αντιλαμβάνεται και κατανοεί πλήρως τι διακυβεύεται για την πόλη μας. Κατά συνέπεια, σε κάθε περίπτωση ελέγχεται κατά προτεραιότητα και κυρίως ως προς την πολιτική ηθική του ακεραιότητα και εντιμότητα. Είναι και μιάς πρώτης τάξεως  προσωπική ευκαιρία για τον Π.Κατσούλη να επαναβεβαιώσει  και να ενισχύσει την εμπιστοσύνη των δημοτών στο πρόσωπό του.  Μας έχει υποσχεθεί, πάντως, ο δήμαρχος πως μας επιφυλάσσει έκπληξη( ελπίζουμε ευχάριστη) αναφορικά με την έμπρακτη εκ μέρους του εκδήλωση του τρόπου υπεράσπισης της τιμής, της αξιοπρέπειας και της υπερηφάνειας της πόλης συμβολικά και πολιτικά με σημαντικό σταθμό ανασηματοδότησης αυτές  τις  ημέρες το ερχόμενο σαββατοκύριακο. Να θυμίσουμε απλά στο δήμαρχο το γνωστό και μόλις πρόσφατα επιβεβαιωθέν ότι οι δολοφόνοι  γυρίζουν στον τόπο του εγκλήματος.

          Ορισμένοι άλλοι «στρατηγοί» του μεσολογγίτικου αγώνα, των οποίων η πολιτική ηθική ακεραιότητα και εντιμότητα είναι αποδεδειγμένη και αδιαμφισβήτητη, δείχνουν αυτή την κρίσιμη στιγμή  αδυναμία ή δυσκολία κατανόησης της τοπικής πολιτικής πραγματικότητας, ιεράρχησης των προτεραιοτήτων και καθορισμού των στόχων. Θα ήταν αναμφισβήτητα ενδιαφέρουσες οι ιδεολογικοπολιτικές αναλύσεις και αναζητήσεις τους γενικότερα, εάν βρισκόμαστε όμως σε ειρηνικές συνθήκες. Αλλά βρισκόμαστε  σε πόλεμο. Βεβαίως υπάρχει η ταξική πάλη που δεν πρέπει να μπερδεύεται με την ελληνορωμαϊκή πάλη, υπάρχουν οι εργατικοί αγώνες και τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν τα Ιερά και Όσια του έθνους και της πατρίδας, οι υπέρτατες διαχρονικές αξίες, συνυφασμένες με αυτόν εδώ τον τόπο, και τα συμφέροντα και τα δικαιώματα του Μεσολογγίου, τα οποία καλούμαστε τώρα κατά προτεραιότητα να υπερασπιστούμε και να υπηρετήσουμε. Η πόλη μας κινδυνεύει. Για την περαιτέρω ισχυροποίηση του μετώπου αντίστασης και νίκης αυτές τις ημέρες, ας ρωτήσουν οι συγκεκριμένοι στρατηγοί, δεν είναι ντροπή, γιατί πολεμάμε – αντιστεκόμαστε και τι διεκδικούμε σήμερα  πρώτα απ’ όλα στο Μεσολόγγι. Αν δεν θέλουν, για οποιονδήποτε λόγο, να ρωτήσουν τον πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου της πόλης μας, Γιάννη Ατσαλάκη, ας ρωτήσουν τον  πτέραρχο  Γιώργο Πρεβεζάνο. Σίγουρα θα πάρουν ικανοποιητική απάντηση. Άλλο η αδυναμία, η δυσκολία κατανόησης η οποία ξεπερνιέται και άλλο η πολιτική ανικανότητα ή ανεπάρκεια η οποία ελέγχεται και ως άκρως επιζήμια για την πόλη στη φάση αυτή του αγώνα. Ας προσέξουν οι συμπαθείς «στρατηγοί» μας γιατί η πόλη δεν έχει ανάγκη  αυτή τη στιγμή άλλους «στρατηγούς της ήττας» και το κυριότερο δεν μας περισσεύουν δυνάμεις.