EΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ: ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ Π.Ε.-ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
…θα 'ρθει ο καιρός που θα φανούν οι κήρυκες
κι όχι μονάχα ψεύτες και ρουφιάνοι.
Mάνος Ελευθερίου.....

Μελαγχολικά κύλησε ο Σεπτέμβρης, χωρίς να ευθύνεται γι’ αυτό ο καιρός. Μπήκε ο Οκτώβρης –τέτοιες μέρες ο Γ. Παπανδρέου ανέλαβε να σώσει την Ελλάδα- κι όλοι παγωμένα, μοιρολατρικά, υπομονετικά, βουβά περιμένουν «να γίνει κάτι». Τι είναι αυτό το «κάτι», κανείς δεν μπορεί να δώσει μια σαφή απάντηση.

Όλοι όμως το περιμένουν, το προσδοκούν, το εύχονται. Το περιμένει ο συνταξιούχος που είδε τη σύνταξή του να μετατρέπεται σε επίδομα θανάτου, το περιμένουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται κατά 25% και κατά 66,66% να θεωρούν τον εαυτό τους άχρηστο, το 1.000.0000 και πλέον άνεργοι, οι χιλιάδες φοιτητές που νιώθουν πως τα πτυχία τους και τα έτη που αφιέρωσαν στις σπουδές τους δεν «πιάνουν μία» στην αγορά εργασίας, οι εργαζόμενοι που δεν πρόκειται ποτέ να βγουν στη σύνταξη, οι μητέρες και οι χήρες, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι που γίναν έρμαιο στα χέρια κάθε εργοδότη, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι μαθητές της πρώτης και δευτέρας δημοτικού, τα γυμνασιόπαιδα και τα παιδιά του λυκείου, οι αγρότες…

Ένας ατέλειωτος κατάλογος από ανθρώπους του μόχθου και κάθε επαγγελματικής κατηγορίας που βλέπουν τη ζωή τους και τα όνειρά τους να ευτελίζονται και να ποδοπατούνται απ’ το πολιτικό προσωπικό του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου (Αλήθεια, με ποιο δικαίωμα; Πόσο τα εκατό των Ελλήνων τούς νομιμοποίησε να εξαθλιώσουν τη ζωή μας;), που ακόμα και στα χρόνια της μεγάλης καπιταλιστικής ανάπτυξης ποτέ δεν καρπώθηκε αυτά που δικαιούνταν από τον πλούτο που παρήγαγε. Όλοι περιμένουν «κάτι» και εύχονται να γίνει αυτό το «κάτι», όμως όπως δεν ξέρουν τι είναι αυτό, έτσι και δεν ξέρουν και ποιος θα το ξεκινήσει, από ποιον να περιμένουν να βγει μπροστά να δείξει το δρόμο.

Ή μάλλον ξέρουν, κατά βάθος, από ποιον δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Δεν έχουν να περιμένουν από τη σημερινή κυβέρνηση, που ωμά και με περισσό θράσος πλέον τα κυβερνητικά της στελέχη διατυμπανίζουν πως «και χωρίς το μνημόνιο θα τα παίρναμε αυτά τα μέτρα», ενώ ο πρωθυπουργός γυρίζοντας τον κόσμο (χωρίς τη Μάγια Τσόκλη) και διαλαλώντας πως σ’ αυτή τη χώρα τα πάντα ξεπουλιούνται όσο όσο, υποστηρίζει -χωρίς κανένα ίχνος ντροπής- ότι «το μνημόνιο ήταν μια ευκαιρία για να γίνουν μεταρρυθμίσεις δεκαετιών».

Δεν έχουν να περιμένουν από τη ΝΔ που είναι κατά του μνημονίου αλλά υπέρ των μέτρων κι ούτε απ’ το ΛΑΟΣ, τον μεγάλο «κωλοτούμπα» της ιστορίας και ισχυρό δεκανίκι της κυβέρνησης, καθώς μοιάζει περισσότερο να συγκυβερνάει παρά να αντιπολιτεύεται.

Και σίγουρα δεν έχουν να περιμένουν απ’ τον υποταγμένο, κυβερνητικό συνδικαλισμό, κυματοθραύστη και υπονομευτή των κοινωνικών αγώνων, χείρα βοηθείας της εκάστοτε κυβέρνησης, απ΄ τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες προαγωγούς της κυβερνητικής πολιτικής.

Δυστυχώς όμως, προς το παρόν, δεν έχουν να περιμένουν κι απ’ την Αριστερά, την τελευταία ελπίδα για μια κοινωνία που θα βάζει τις ανθρώπινες ανάγκες πάνω απ’ τα κέρδη, είτε λόγω του πολυκερματισμού της (που είναι το λιγότερο) είτε λόγω της απομόνωσής της, του αποκλεισμού της και των αδυναμιών της (που είναι το περισσότερο).

Τι μένει λοιπόν; Μόνο το λαό φοβούνται αυτοί, κανέναν άλλο! Έναν λαό, όμως, ενωμένο, αποφασισμένο ν’ αγωνιστεί, να πολεμήσει, να διεκδικήσει δυναμικά και αποφασιστικά όλα αυτά που δικαιούται, όλα αυτά που τόσα χρόνια τού στερούν. Έναν λαό που θα μπει μπροστά, που θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του παραμερίζοντας κι αφήνοντας πίσω τους καιροσκόπους και τους υπονομευτές των κοινωνικών αγώνων, που θα συμπαρασύρει και θα απεγκλωβίσει την Αριστερά, θα τη βγάλει απ΄ το καβούκι της, θα την απελευθερώσει απ’ τις αγκυλώσεις και τις φοβίες της, θα τη «σύρει» στην κοινή δράση για το ξεκίνημα που όλοι περιμένουν, για ν’ ανοίξει το δρόμο που όλοι προσδοκούν κι εύχονται, για απαλλαγή μια και καλή απ’ το απεχθές χρέος* και το μνημόνιο που το συνοδεύει, καθώς και απ’ όλους τους υποστηρικτές του και αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ, και μαζί της θα θέσει τις βάσεις για μια άλλη κοινωνία.

Συναδέλφισσες/οι, τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Στο χέρι μας είναι να τους σταματήσουμε. Όλοι μαζί μπορούμε. Καθένας μόνος του είναι χαμένος από χέρι. Η πιο βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους πρέπει να ανατραπεί, αλλιώς θα οδηγηθούμε κι εμείς και τα παιδιά μας σε μια κόλαση χωρίς γυρισμό.

Ας μετατρέψουμε κάθε σύλλογο διδασκόντων, κάθε σχολείο από μηχανισμό αναπαραγωγής της κυρίαρχης ιδεολογίας σε εστία αντίστασης, σε απαρχή της αντεπίθεσής μας, αφετηρία για το ‘’πάλης ξεκίνημα’’, να τους δείξουμε πως είμαστε εδώ, πως δε μας έχουν «σίγουρους».

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Υ.Γ.(1)Συναδέλφισσες/οι, μην επιτρέψετε σε κανέναν «καλοθελητή» να ζητήσει χρήματα απ’ τον στυγνά φορολογούμενο γονιό για χαρτί Α4, για επισκευές στο σχολείο, για πετρέλαιο και για οποιαδήποτε άλλα αναλώσιμα ή για λειτουργικά έξοδα. Είναι τουλάχιστον ντροπή! Απαιτήστε, σε συστράτευση και συμπόρευση με τους γονείς, έκτακτο κονδύλι για τα λειτουργικά έξοδα του σχολείου σας!
Υ.Γ.(2) Επειδή η ενημέρωση δεν ξεκινά ούτε σταματά στα δελτία των 20:00, με τα πληρωμένα παπαγαλάκια του συστήματος που σε διατεταγμένη υπηρεσία, ως άλλοι κυβερνητικοί εκπρόσωποι, έχουν βαλθεί να μας τρομοκρατήσουν και να μας πείσουν για την αναγκαιότητα των μέτρων καλλιεργώντας τη φασιστική αντίληψη περί συλλογικής ευθύνης και επειδή τα μέτρα αυτά δεν είναι μονόδρομος, υπάρχει και η εναλλακτική πληροφόρηση: http://tsak-giorgis.blogspot.com/, http://aristerovima.gr/, http://radicaldesire.blogspot.com/ http://aformi.wordpress.com/, http://youpayyourcrisis.blogspot.com/, http://ciaoant1.blogspot.com/, http://meapopsi.blogspot.com/
* ΔΕΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ το "απεχθές χρέος" (odious debt): Σε ό,τι αφορά τη νομική θεμελίωση της δυνατότητας παραγραφής μέρους ή όλου του χρέους στο διεθνές δίκαιο έχει κατοχυρωθεί η έννοια του «απεχθούς χρέους» που επιτρέπει την αμφισβήτησή του. Απεχθές χρέος χαρακτηρίζεται το χρέος που συνάφθηκε από ένα καθεστώς το οποίο στερούταν δημοκρατικής νομιμοποίησης, όταν τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν σε δραστηριότητες αντίθετες με τα συμφέροντα του πληθυσμού και ο δανειστής γνώριζε ότι τα χρήματα θα δαπανούνταν με αυτό τον τρόπο. Παράλληλα υπάρχει διεθνής προσπάθεια ώστε να θεμελιωθεί η δυνατότητα παραγραφής όταν ο πληθυσμός μιας χώρας στερείται των θεμελιωδών του δικαιωμάτων για να εξυπηρετηθεί το χρέος. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και στην Ελλάδα που η πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία θυσιάζονται στο βωμό του μνημονίου.
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ είναι συνδικαλιστική παράταξη του συλλόγου Δασκάλων-Νηπιαγωγών Αγρινίου-Θέρμου.
KOINOΠΟΙΗΣΗ: Το παρόν έχει σταλεί σ’ όλα τα Δημοτικά και τα Νηπιαγωγεία του συλλόγου μας προς ενημέρωση όλων των συναδέλφων.