Η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα

Ο λόγος που η κυβέρνηση αποφασίζει την μείωση και περικοπή μισθών και επιδομάτων του δημόσιου και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σκοπεύει αποκλειστικά στην περικοπή των (υπέρμετρων) δαπανών που καταβάλλονται μέσω του κρατικού προϋπολογισμού...

Συνεπώς, με την κίνηση αυτή και σε συνδυασμό με το υπόλοιπο πρόγραμμα περιστολής των κρατικών δαπανών, θα ικανοποιηθεί το πρώτο σκέλος της δημοσιονομικής προσαρμογής, η οποία αναφέρεται στην μείωση του κρατικού ελλείμματος. Το δεύτερο σκέλος, θα αφορά στην είσπραξη εσόδων (ήδη, έχουμε αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ και ΕΦΚ), με αιχμή του δόρατος το αναμενόμενο φορολογικό νομοσχέδιο.
Οι απασχολούμενοι στον δημόσιο τομέα, πέτυχαν τις τελευταίες δεκαετίες, κυρίως με συνδικαλιστικές πιέσεις, να εισπράττουν συνολικές μηνιαίες αποδοχές, όχι αμελητέο ποσό, το οποίο όμως προέκυπτε από το άθροισμα πλήθους επιδομάτων. Αυτό, κατά βάση, άφηνε τον βασικό μισθό σταθερό και εν πάση περιπτώσει, συγκεκριμένο, με μόνη μεταβολή τυχόν ποσοστιαίες ετήσιες αυξήσεις από την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική.

Στον ιδιωτικό τομέα, η διαμόρφωση των μισθών και ημερομισθίων είναι αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων μεταξύ των εργοδοτών και εργαζομένων, στο πλαίσιο των συλλογικών τους αντιπροσωπειών, με κατάληξη την υπογραφή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για τα κατώτατα όρια, (ή την ύπαρξη Διαιτητικών Αποφάσεων). Σκόπιμο είναι να σημειώσουμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις οι αμοιβές των ιδιωτικών υπαλλήλων, σε συνδυασμό με την εξειδίκευση ή τον βαθμό αναγκαιότητας απασχόλησης, προκύπτουν με την διαδικασία της προσφοράς και της ζήτησης, στην αγορά εργασίας. Συνεπώς, ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα αμείβεται από την επιχείρηση. Ο μισθός του είναι ένα μέρος των εξόδων αυτής, τα οποία διαμορφώνουν το τελικό αποτέλεσμά της(κέρδος ή ζημιά). Ο επιχειρηματίας αποφασίζει, σε σχέση με την εξέλιξη των εργασιών της επιχείρησής του, τον αριθμό των υπαλλήλων του και το ύψος των αμοιβών τους.

Η (τυχόν) περικοπή μισθών στον ιδιωτικό τομέα, θα προκύψει μέσω διαπραγμάτευσης και όχι νομοθετικής ρύθμισης. Εξάλλου, ελάχιστοι ασχολήθηκαν τους προηγούμενους μήνες, με τις μειώσεις των αμοιβών στις επιχειρήσεις, μέσα από τις τροποποιήσεις των ατομικών συμβάσεων εργασίας των εργαζομένων, λόγω της κρίσης της αγοράς και του μειωμένου κύκλου εργασιών. Απλά, ως κοινωνία, δεν είχαμε ποτέ συλλογισθεί ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να μειωθούν οι αποδοχές του δημοσίου υπαλλήλου. Όπως δυσκολευόμαστε να δεχθούμε την μη μονιμότητα στον δημόσιο τομέα. Θέματα όμως, που σε κάθε περίπτωση, στις ιδιωτικές επιχειρήσεις ήταν στην «ημερήσια διάταξη» του εργοδότη, αν κάτι δεν πήγαινε καλά με την επιχείρησή του.

Συνεπώς, χαρακτηρίζεται τουλάχιστον, άκαιρο να επιδιώκεται η διαμόρφωση της γνώμης, ότι για λόγους ίσης μεταχείρισης επί των εργατικών θεμάτων, θα πρέπει να μειωθούν οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, με περικοπή επιδομάτων εορτών, ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, επειδή το κράτος απεφάσισε να περιστείλει τα έξοδά του, ως προς τους μισθούς των δημοσίων λειτουργών. Απλούστατα, γιατί ίση μεταχείριση δεν υπήρξε ποτέ.

Ο δημόσιος υπάλληλος είχε πάντα την σιγουριά της συνέχισης της απασχόλησής του και την σταθερότητα των αποδοχών του. Ο ιδιωτικός υπάλληλος έχει τον φόβο της απόλυσης, αλλά και της μεταβολής των όρων της σύμβασής του. Βιώνει το καθεστώς της εργασιακής του αβεβαιότητας.
Ο σκοπός μας δεν είναι να δημιουργήσουμε «στρατόπεδα» αντιπαραθέσεων, μεταξύ των εργαζομένων πολιτών, σε αυτή την κρίσιμη ώρα.
Ας βλέπουμε όμως και την ηθική διάσταση των θεμάτων…

Πηγή: http://www.epixeirisi.gr/